Tydzień Modlitwy o jedność Chrześcijan

Rozpoczęły się one 4 stycznia nabożeństwem przy żłóbku w kościele ojców Franciszkanów. Natomiast parafii Ewangelicko – Augsburskiej w Poznaniu w tym roku przypadł zaszczyt zorganizowania ostatniej z modlitw. Miała ona miejsce w poniedziałek 25 stycznia w kościele Łaski Bożej. To uroczyste nabożeństwo zgromadziło wielu gości z całego Poznania. Byli też przedstawiciele Kościołów należących do Poznańskiej Grupy Ekumenicznej. Razem z nami modlili się bracia tradycji rzymskokatolickiej, ewangelicko-metodystycznej, prawosławnej, polskokatolickiej i zielonoświątkowej. Liturgię nabożeństwa prowadził gospodarz parafii  ks. proboszcz Tadeusz Raszyk, z pomocą katechetki Anny Boruty-Bisok, oraz praktykanta Wojciecha Płoszka, a także czynnym udziale ekumenicznych gości. Kazanie wygłosił przedstawiciel Kościoła rzymskokatolickiego, franciszkanin ojciec Czesław Liniewicz OFM.
Nawiązując do tematyki tegorocznego tygodnia kaznodzieja wskazał na potrzebę gościnności, poprzez którą także możemy składać świadectwo o Chrystusie. Gościnności takiej doświadczyć można chociażby odwiedzając wszystkie poznańskie kościoły biorące udział w modlitwie. Chrześcijan nie mogą bowiem ograniczać żadne „izmy”, skoro wobec Chrystusowej miłości wszyscy są równi i wszyscy są braćmi. Ojciec Czesław  Liniewicz wskazał także na bardzo ważny fakt mówiąc, że ta prawdziwa chrześcijańska gościnność przejawia się nie tylko w oficjalnych spotkaniach, ale jest szczególnie ważna w naszych codziennych kontaktach.
Na potwierdzenie tego faktu przytoczył jakże ważną dla nas poznańskich ewangelików historię ks. Gustawa Manitiusa. W czasie wojny aresztowany przez nazistów siedział w więzieniu wraz z franciszkaninem o. Edwardem Frankiewiczem. Mimo wszystkich różnic, które ich dzieliły potrafili jednak utrzymać bardzo serdeczne relację i nawzajem się wspierać w tych trudnych chwilach. Po wojnie o. Frankiewicz niezwykle ciepło wspominał ks. Gustawa Manitiusa w swoim wojennym pamiętniku.
To wspomnienie było dla nas niezwykle miłe i bardzo cenne, ponieważ dzień wcześniej w niedzielę 24 stycznia obchodziliśmy 70-tą rocznicę śmierci ks. Gustawa Manitiusa oraz 15-tą rocznicę śmierci ks. Jana Waltera. Obaj byli niezwykle zasłużonymi duszpasterzami poznańskiego zboru.
Ks. Gustaw Manitius (7.II.1880 ? 28/29.I.1940) Ukończył studia teologiczne w Dorpacie (1901-1906). Ordynowany na duchownego w 1907 roku w Warszawie. Był wikariuszem w parafiach w Łodzi, Lipnie, Osówce i Zduńskiej Woli. Od 1924 roku pracował w parafii w Poznaniu, gdzie w 1937 roku został wybrany proboszczem. Pełnił funkcję Seniora Diecezji. Założył parafię w Gdyni oraz administrował placówki w Bydgoszczy i Toruniu. 9 października 1939 roku aresztowany przez Gestapo i osadzony w poznańskim forcie VII. Zamordowany przez pijanych gestapowców w nocy z 28 na 29 stycznia 1940 roku.
Ks. Jan Walter (6.XII.1934-27.I.1995) –  Studiował w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej (1952-1957), oraz na wydziale filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1958 roku został ordynowany w Kaliszu. Wikariat odbywał w parafii w Łodzi. Od 1962 roku proboszcz parafii w Poznaniu. Przyczynił się do ożywienia pracy kościelnej i duszpasterskiej w parafii. Od 1980 roku proboszcz parafii św. Trójcy w Warszawie oraz senior Diecezji warszawskiej. Zmarł w styczniu 1995 roku w Warszawie.
Bardzo cieszymy się, że już kolejny raz mogliśmy brać udział w Modlitwie o Jedność Chrześcijan, ciągle umacniając nasze więzi i kontakty, tym bardziej, że wiąże się to  ze wspomnieniem tak ważnych dla nas duchownych, pasterzy poznańskiego zboru.