Ostateczną treść przesłania ustalono podczas posiedzenia komisji rzymskokatolicko-luterańskiej w Poznaniu. Kościół rzymskokatolicki reprezentowali bp Roman Pindel, biskup diecezji bielsko-żywieckiej, bp Marek Solarczyk, biskup pomocniczy diecezji warszawsko-praskiej oraz ks. prof. Józef Budniak, diecezjalny referent do spraw ekumenizmu w diecezji bielsko-żywieckiej. Ze strony Kościoła ewangelicko-augsburskiego obecni byli: ks. Jerzy Samiec, Biskup Kościoła, ks. prof. Marcin Hintz, zwierzchnik diecezji pomorsko-wielkopolskiej, wykładowca ChAT oraz ks. prof. Marek Jerzy Uglorz, członek Rady Synodalnej, wykładowca ChAT.

Rzymskokatolicko-Luterańskie przesłanie w 1050-lecie chrztu Polski
Poznań, 15 kwietnia 2016 roku
Jako chrześcijanie – katolicy i luteranie żyjący w Polsce przełomu wieków i tysiącleci, mamy dziś szczególną okazję, by wspólnie uwielbiać Boga, Pana czasu i wieczności. Przed 1050 laty nasi przodkowie przyjęli chrzest i zapoczątkowali w naszej Ojczyźnie tradycję głoszenia ewangelii, budzącej żywą wiarę, stając się członkami niepodzielonego wtedy jeszcze Kościoła. W ten sposób wypełniło się na naszych ziemiach polecenie Jezusa, które otrzymali Jego uczniowie: „Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28,19) i dotarło do nas echo słów Pana skierowanych do Apostoła Pawła: „Idź, bo Ja cię wyślę daleko do pogan.” (Dz 22, 21).

Wśród wszystkich motywów skłaniających nas do dziękczynienia Bogu za Jego dary ten jest wyjątkowy. Chrzest stanowi bowiem fundament naszej jedności. Wyznaliśmy to w styczniu 2000 roku, podpisując wspólnie Deklarację Kościołów w Polsce na progu trzeciego tysiąclecia. Sakrament chrztu znakiem jedności. Dokument ten, nie mający precedensu, jest nie tylko teologicznym potwierdzeniem wzajemnego uznania ważności udzielanego przez nasze Kościoły chrztu świętego, ale jak to zostało wprost w nim wyrażone, jest „uznaniem i potwierdzeniemnaszej posługipoprzez chrzest” podjętym w duchu radości. Radość ta nie może nikogo dziwić. Świadomość przyjęcia chrztu, pomimo trwającego wciąż wśród nas bolesnego podziału, pozwala nam cieszyć się z tego, że o wiele więcej nas łączy niż dzieli.

Dzięki temu sakramentowi staliśmy się „rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym” i możemy ogłaszać „cnoty Tego, który nas powołał z ciemności do cudownej swojej światłości” (1 P 2,9).

Przyjęty przez Mieszka I chrzest ukierunkował dzieje rodzącej się Polski i wywarł ogromny wpływ na jej kulturę.

Bogactwo wynikłych z chrześcijańskiej inspiracji nurtów myślowych, sposobów ujmowania i kształtowania świata, przybiera szczególną postać w tych częściach Polski, które ze względu na współobecność różnych wyznań chrześcijańskich można nazwać ekumenicznymi. Jak w swej różnorodności bogate jest chrześcijaństwo, skoro znalazło tak wiele form wyrazu w życiu ludzi, ich pobożności i twórczym zaangażowaniu.

Pragniemy dziś z pełnym przekonaniem wyznawać przed światem ewangelię –  dobrą nowinę, którą przejęliśmy od naszych przodków: „że Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism, że został pogrzebany, i że dnia trzeciego został z martwych wzbudzony według Pism…” (1 Kor 15, 4). To ona jest sercem naszej wiary i powodem jubileuszowej radości.